Η ζάχαρη περισσότερο, παρά το λίπος και οι πολλές θερμίδες
από άλλου είδους τρόφιμα είναι αυτή που αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο
εκδήλωσης διαβήτη. Αυτό ισχύει είτε κάποιος είναι αδύνατος, είτε είναι
εύσωμος, σύμφωνα με νέα μελέτη.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, στο πλαίσιο της οποίας αναλύθηκαν στοιχεία από τη διαθεσιμότητα ζάχαρης και τα κρούσματα διαβήτη την τελευταία δεκαετία σε 175 χώρες, για κάθε 150 επιπλέον θερμίδες την ημέρα από ζάχαρη, η συχνότητα του διαβήτη αυξάνεται 1%.
Όταν όμως αυτές οι 150 επιπλέον θερμίδες προέρχονται από οποιοδήποτε άλλο τρόφιμο, τα κρούσματα της νόσου στον πληθυσμό αυξάνονται κατά μόλις 0,1%, λένε οι επιστήμονες από τα Πανεπιστήμια Στάνφορντ και Μπέρκλεϊ.
Είναι η πρώτη φορά που επιστημονική ομάδα αμφισβητεί την καθιερωμένη άποψη ότι η υπερκατανάλωση οποιουδήποτε τροφίμου μπορεί να προκαλέσει παχυσαρκία, η οποία με τη σειρά της είναι αυτή που οδηγεί στον διαβήτη.
Στη νέα μελέτη οι ερευνητές έλαβαν υπόψη την παχυσαρκία και πλήθος άλλων παραγόντων που σχετίζονται με τον διαβήτη, για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η αυξημένη ζάχαρη στη διατροφή προκαλεί περισσότερα κρούσματα διαβήτη, ανεξάρτητα από τα ποσοστά παχυσαρκίας στον πληθυσμό.
Η μελέτη θα δημοσιευθεί στην επιθεώρηση «PLoS One».
«Τα ευρήματά μας εξέπληξαν και εμάς τους ίδιους», δήλωσε ο δρ Σάντζεϊ Μπάσου, επίκουρος καθηγητής Ιατρικής στο Κέντρο Έρευνας της Πρόληψης του Πανεπιστήμιου του Στάνφορντ.
«Δεν υποτιμάμε διόλου την σημασία της παχυσαρκίας, αλλά αυτά τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι σε πληθυσμιακό επίπεδο υπάρχουν και πρόσθετοι παράγοντες οι οποίοι συμβάλλουν στον κίνδυνο διαβήτη. Δείχνουν επίσης ότι η ζάχαρη διαδραματίζει εξέχοντα ρόλο», πρόσθεσε.
Η μελέτη έδειξε πώς όχι μόνον συσχετιζόταν με τον κίνδυνο διαβήτη η διαθεσιμότητα της ζάχαρης, αλλά όσο περισσότερο καιρό ήταν εκτεθειμένος ο πληθυσμός στην πρόσθετη ζάχαρη, τόσο υψηλότερα ήταν τα ποσοστά του διαβήτη.
Επιπλέον, τα κρούσματα της νόσου μειώνονταν με το πέρασμα του χρόνου, όταν ελαττωνόταν η διαθεσιμότητα της ζάχαρης – και μάλιστα ανεξάρτητα από το αν συνυπήρχε αλλαγή στην κατανάλωση θερμίδων και στη φυσική δραστηριότητα ή στα ποσοστά της παχυσαρκίας.
Ο δρ Μπασού διευκρινίζει πως τα νέα ευρήματα δεν υποδεικνύουν τη ζάχαρη ως αιτία του διαβήτη, αλλά ενισχύουν τα δεδομένα από προγενέστερες μελέτες, οι οποίες είχαν δείξει ότι η ζάχαρη επηρεάζει το πάγκρεας με τρόπους με τους οποίους δεν το επηρεάζουν άλλα τρόφιμα ή η ίδια η παχυσαρκία.
Η ζάχαρη πάντως εκτός από αυτήν που μπορούμε να μετρήσουμε, υπάρχει σε υψηλές ποσότητες σε διάφορα τρόφιμα που καταναλώνουμε καθημερινά και δεν είναι γνωστή η προσθήκη της, ακόμη και στις περιπτώσεις που αναγράφεται στις συσκευασία (εικονογράφηση).
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, στο πλαίσιο της οποίας αναλύθηκαν στοιχεία από τη διαθεσιμότητα ζάχαρης και τα κρούσματα διαβήτη την τελευταία δεκαετία σε 175 χώρες, για κάθε 150 επιπλέον θερμίδες την ημέρα από ζάχαρη, η συχνότητα του διαβήτη αυξάνεται 1%.
Όταν όμως αυτές οι 150 επιπλέον θερμίδες προέρχονται από οποιοδήποτε άλλο τρόφιμο, τα κρούσματα της νόσου στον πληθυσμό αυξάνονται κατά μόλις 0,1%, λένε οι επιστήμονες από τα Πανεπιστήμια Στάνφορντ και Μπέρκλεϊ.
Είναι η πρώτη φορά που επιστημονική ομάδα αμφισβητεί την καθιερωμένη άποψη ότι η υπερκατανάλωση οποιουδήποτε τροφίμου μπορεί να προκαλέσει παχυσαρκία, η οποία με τη σειρά της είναι αυτή που οδηγεί στον διαβήτη.
Στη νέα μελέτη οι ερευνητές έλαβαν υπόψη την παχυσαρκία και πλήθος άλλων παραγόντων που σχετίζονται με τον διαβήτη, για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η αυξημένη ζάχαρη στη διατροφή προκαλεί περισσότερα κρούσματα διαβήτη, ανεξάρτητα από τα ποσοστά παχυσαρκίας στον πληθυσμό.
Η μελέτη θα δημοσιευθεί στην επιθεώρηση «PLoS One».
«Τα ευρήματά μας εξέπληξαν και εμάς τους ίδιους», δήλωσε ο δρ Σάντζεϊ Μπάσου, επίκουρος καθηγητής Ιατρικής στο Κέντρο Έρευνας της Πρόληψης του Πανεπιστήμιου του Στάνφορντ.
«Δεν υποτιμάμε διόλου την σημασία της παχυσαρκίας, αλλά αυτά τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι σε πληθυσμιακό επίπεδο υπάρχουν και πρόσθετοι παράγοντες οι οποίοι συμβάλλουν στον κίνδυνο διαβήτη. Δείχνουν επίσης ότι η ζάχαρη διαδραματίζει εξέχοντα ρόλο», πρόσθεσε.
Η μελέτη έδειξε πώς όχι μόνον συσχετιζόταν με τον κίνδυνο διαβήτη η διαθεσιμότητα της ζάχαρης, αλλά όσο περισσότερο καιρό ήταν εκτεθειμένος ο πληθυσμός στην πρόσθετη ζάχαρη, τόσο υψηλότερα ήταν τα ποσοστά του διαβήτη.
Επιπλέον, τα κρούσματα της νόσου μειώνονταν με το πέρασμα του χρόνου, όταν ελαττωνόταν η διαθεσιμότητα της ζάχαρης – και μάλιστα ανεξάρτητα από το αν συνυπήρχε αλλαγή στην κατανάλωση θερμίδων και στη φυσική δραστηριότητα ή στα ποσοστά της παχυσαρκίας.
Ο δρ Μπασού διευκρινίζει πως τα νέα ευρήματα δεν υποδεικνύουν τη ζάχαρη ως αιτία του διαβήτη, αλλά ενισχύουν τα δεδομένα από προγενέστερες μελέτες, οι οποίες είχαν δείξει ότι η ζάχαρη επηρεάζει το πάγκρεας με τρόπους με τους οποίους δεν το επηρεάζουν άλλα τρόφιμα ή η ίδια η παχυσαρκία.
Η ζάχαρη πάντως εκτός από αυτήν που μπορούμε να μετρήσουμε, υπάρχει σε υψηλές ποσότητες σε διάφορα τρόφιμα που καταναλώνουμε καθημερινά και δεν είναι γνωστή η προσθήκη της, ακόμη και στις περιπτώσεις που αναγράφεται στις συσκευασία (εικονογράφηση).