Πολλή
αναφορά γίνεται τώρα τελευταία για την στέβια και δικαιολογημένα αφού
για πρώτη φορά στη βιομηχανία τροφίμων αλλά και στη καθημερινή μας
διατροφή μπορούμε να έχουμε ένα συστατικό με τόσα πλεονεκτήματα και
ουσιαστικά μηδενικά μειονεκτήματα.
Ήδη
η στέβια - ως φυσικό γλυκαντικό- έχει κάνει την εμφάνιση της στα ράφια
των supermarket και των φαρμακείων από τα τέλη του 2011, όταν τέθηκε σε
ισχύ η απόφαση από το Κοινοβούλιο της ΕΕ για την απελευθέρωση της χρήσης
των γλυκοζιτών της Στεβιόλης που προέρχονται από το φυτό Στέβια.
Η
απόφαση ενισχύθηκε και από την Ευρωπαϊκή αρχή ασφάλειας τροφίμων
επιβεβαιώνοντας την πάγια θέση που είχε η Μικτή ειδική Επιτροπή FAO
(Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας) και WHO (Παγκόσμιος
Οργανισμός Υγείας) των πρόσθετων ουσιών τροφίμων (JECFA) ότι «οι
γλυκοζίτες της στεβιόλης είναι ασφαλείς για όλους τους πληθυσμούς να
καταναλώσουν και ότι είναι κατάλληλα ως γλυκαντικά πρόσθετα στην επιλογή
για χρήση από τους διαβητικούς».
Η
Στέβια (με επιστημονικό όνομα Stevia rebaudiana ή συνώνυμο, Eupatorium
rebaudianum) και με κοινά ονόματα Στέβια Γλυκόφυλλο, γλυκοβότανο,
μελόχορτο, καραμελόφυλλο είναι ένας πολυετής θάμνος που αυξάνεται μέχρι 1
μέτρο σε ύψος. Τη μεγαλύτερη γλυκύτητα την παρουσιάζει η Stevia
rebaudiana.
Καλλιεργείται
σε πολλά μέρη της Βραζιλίας, της Παραγουάης, της Ουρουγουάης, της
Κεντρικής Αμερικής, του Ισραήλ, της Ταϊλάνδης, και της Κίνας και
χρησιμοποιείται ως φυσικό γλυκαντικό, υποκατάστατο της ζάχαρης.
Το
ενδιαφέρον της Δύσης για τη στέβια άρχισε περί το 19ο αιώνα. Από τότε
έχουν ανακαλυφθεί πάνω από 100 φυτοχημικά στη στέβια, η οποία είναι
πλούσια σε τερπένια και φλαβονοειδή (αντιοξειδωτικές ουσίες).
Τα
συστατικά όμως υπεύθυνα για τη γλυκύτητα της στέβια τεκμηριώθηκαν το
1931, όταν ανακαλύφθηκαν οκτώ νέες φυτοχημικές χημικές ουσίες
αποκαλούμενες γλυκοσίδια ή γλυκοζίτες της στεβιόλης.
Εκτός
από τους γλυκοζίτες της στεβιόλης , τα φύλλα περιέχουν πρωτεΐνες,
διαιτητικές ίνες, υδατάνθρακες, μέταλλα όπως φώσφορο, σίδηρο, ασβέστιο,
κάλιο, νάτριο, μαγνήσιο, σίδηρο, ψευδάργυρο και Βιταμίνες C και A.
Από
τους γλυκοζίτες, η Στεβιοσίδη εμφανίζει γλυκαντική δύναμη έως 300 φορές
πιο πολύ από την ζάχαρη. Η Ρεμπαουδιοσίδη Α, Β και Γ διαθέτουν ως 400
φορές μεγαλύτερη γλυκαντική δύναμη από την ζάχαρη. Οι γλυκοζίτες της
στέβιας στις συνιστώμενες δόσεις δεν επηρεάζουν τα επίπεδα του σακχάρου
στο αίμα. Μάλιστα, η διαιτητική τους αξία βασίζεται στην πολύ μικρή
ποσότητά που χρειάζεται για την επίτευξη γλυκαντικού αποτελέσματος και
έτσι οι γλυκοζίτες παρουσιάζονται με σχεδόν μηδενικό θερμιδικό
περιεχόμενο.
Μπορούμε λοιπόν να ελέγχουμε το βάρος μας και να τη χρησιμοποιήσουμε ως γλυκαντική ουσία από τον καφέ μέχρι τα γλυκίσματά μας.
Κλινικές
και βιολογικές μελέτες πάνω στη στέβια τα τελευταία χρόνια
καταδεικνύουν πολλές πληροφορίες. Δεν υπάρχει φόβος τοξικότητας ή
μεταλλαξιογόνου δράσης.
Ερευνητικές μελέτες επιβεβαιώνουν τη δράση της Στεβιοσίδης (συστατικό των φύλλων στέβιας) ως αντιυπερτασικό.
Ακόμα,
τα εκχυλίσματα των φύλλων στέβιας παρουσιάζουν αντιμικροβιακές και
αντιφλεγμονώδεις δράσεις ενώ υπάρχουν σημαντικές αναφορές και για τη
χρήση Στέβιας στην αντιμετώπιση της δημιουργίας οδοντικής πλάκας.
Τέλος,
μεταβολικές μελέτες με τους γλυκοζίτες της στεβιόλης κατέδειξαν ότι
υπάρχει μια απορρόφηση από τον οργανισμό με σχεδόν μηδενική συσωρευτική
δράση. Με λίγα λόγια η στεβιόλη απομακρύνεται φυσικά και δεν «μένει» στο
σώμα.
Ιδιότητες-δράσεις-χρήση της στέβιας:
- φυσικό γλυκαντικό με πολύ χαμηλή θερμιδική αξία
- σταθερό pH και σταθερή σε θερμοκρασίες 200C
- Ενισχυτής γεύσης
- Δεν έχει επιπτώσεις στα επίπεδα σακχάρου του αίματος
- Παρεμποδίζει την δημιουργία οδοντικής πλάκας
- Χαρακτηρίζεται ως μη τοξική και-μη εθιστική γλυκαντική ουσία
- Δεν περιέχει ζυμωτικούς υδατάνθρακες
- Έχει βακτηριοκτόνο δραστηριότητα
- Οι γλυκοζίτες της είναι 250 έως 300 φορές πιο γλυκοί από τη ζάχαρη
- Έχει διάφορες ιατρικές χρήσεις
- Χρησιμοποιείται ως τσάι – ρόφημα
- Χρησιμοποιείται ως πρόσθετο τροφίμων
Κλείνοντας
λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι η χρήση της στέβιας κρίνεται σημαντική και
μπορεί να βοηθήσει προς την κατεύθυνση της ισορροπημένης ανθρώπινης
διατροφής.
